A Tribute to the Army Men

On the frontier

stands the gallant man

with arms on his hand

holding each breath..

Eager on his rival's entry

he waits patiently..

with strong will and dauntless mind
He fights for his nation..

Not everyone can be like you

dear army man

valor and compassion

are your soul mates

You never let our country bleed

even if your self falls in risk

For you, comes the nation foremost

later the ones of your blood

You are here;

Missing the care of  your mother,

the anger of the dad,

the love of your wife and

the cuddles of the little one..

Your's is not a child's play

but a real war for motherland

You are alert

even in nanoseconds

Pistols, firearms, missiles and bombshells

all over the battle arena

still, well determined

you fight with aggression and power..

Bloodsheds and slaughter

comes common on war field

The man in you never shed

a drop of tear in dismay..

Now..here I see a coffin

and inside a corpse

with a brave soul resting

in peace and pride..

I never say 'adieu' to you sir

since your deeds are immortal

You live in us..

Among us..

and for us...

യാത്ര

യാത്ര

മിഴി നിറയുന്നു

മനമൊന്നു പിടഞ്ഞിടുന്നു

നിൻ ചാരെ നിന്നും

മെല്ലെ നീങ്ങിടുമ്പോൾ

ജനലിന്റെ തുരുമ്പിച്ച കമ്പികളിൽ

കൈകളമർത്തി

വിജനമാം വീഥിയിൽ നോക്കി നിന്നു നീ

എന്റെ വേർപാട്

വേദനയോടെ അറിഞ്ഞു കൊണ്ട്

കാലം എപ്പോഴോ ദാനമായി നല്കിയാ

പുതുജീവിതതിൻ പുലരിയായ് നീ

ഈറനണിയുന്ന നയനസൂനങ്ങളെ

നനുത്ത വിരൽകളാൽ മെല്ലെ തഴുകി

വേനലും മാരിയും ശൈത്യവും

ഒന്നിന് പുറകെയായി വന്നടുത്തു

അപ്പോഴും പതറാതെ നിഴൽപോലെ

നിന്റെ നേർത്ത സാമിപ്യം

മരണമൊരു പഥികനായി

പെട്ടെന്നൊരു ദിനം വാതിൽക്കൽ മുട്ടവേ

കഴിഞ്ഞില്ല ക്ഷണം നിരസിക്കുവാൻ

അറിഞ്ഞില്ല എത്ര നാൾ ബാക്കിയുണ്ടെന്നും

എവിടെ നിന്നു വന്നുവോ

അവിടേക്ക് തിരിച്ചൊരു പ്രയാണം

അനിവാര്യമാണെന്ന നഗ്നസത്യം

സിരകളിൽ ആഞ്ഞടിച്ചിടുന്നു

കൊടുങ്കാറ്റു പോലെ..

എൻറെ പട്ടട എരിഞ്ഞടങ്ങുമ്പോൾ

അതിൽ ആവിയായെൻ ദേഹം ഒടുങ്ങുമ്പോൾ

ഒരു നിമിഷം നിൻ മിഴി നിറഞ്ഞിടട്ടെ

എൻ യാത്രാമൊഴി ഓർത്ത്

രാത്രി

രാത്രി 

പകലിൻ വെണ്മയെ പകുത്തു മാറ്റി

വരികയായി..

ഇരുളിൻറെ പുതപ്പണിഞ്ഞ

നിശീഥിനി..

വിണ്ണിൽ നിന്നും ഭൂമിയിലൊഴുകുമീ

നിലാവിൻ ചാരുത തന്നതീ രാത്രി..

ഈറനാം തെന്നലിൻ സുഖമേകിയതുമീ

തമസ്സിൻ രാജ്ഞി..

സ്നേഹത്തിൻ മുല്ലമൊട്ടുകൾ

ഇണകളിൽ വിരിയിക്കുമീ സുഗന്ധ രാവിൻ

നിശബ്ദതയിൽ ഏതോ ഒരു ഗാനശകലം

 കേട്ടുറങ്ങുന്ന അനുഭൂതിയും..

ഒരു കൊച്ചു മെഴുതിരി തൻ വെട്ടത്തിൽ

പാഠങ്ങൾ ഉരുവിടുന്ന കുഞ്ഞിൻറെ

ആധിയറിഞ്ഞു കൊണ്ടവനെ 

പരിഹസിക്കുന്നീ രാത്രി..

നിദ്ര തൻ ഗർത്തത്തിലേക്ക്

ഏവരും തെന്നി വീഴുന്നോരാ നിശയിൽ

കാലടി കേൾക്കാതെ മെല്ലെ വന്നീടുന്നു 

അന്ധകാരത്തിൻ വളർത്തുമക്കൾ..

എകമാം വീഥിയിൽ ഭയമോടെയണയുന്ന

സോദരിതൻ മാനത്തെ പിചിക്കീറുന്നതിൻ

മൂകസാക്ഷിയാകുന്നീ നിശീഥിനി

 നിർവികാരതയോടെ..

എന്നിട്ടും ഏവരും പ്രണയിക്കുന്നു

പൊരുളറിയാതെന്തിനൊ

നിൻ ഇരുണ്ട രൂപത്തെ..

നിൻ നിസ്സംഗ ഭാവത്തെ..

The Man of his world

The Man Of His World

Born with a silver spoon in mouth

comes the so called 'gentleman'

with an upright posture 

and an arrogant smile

He is no doubt, a great doer

who is an achiever too..

He made his dreams true

with vigour and spirit

Of course!! did well for wealth

earned ample luxury

owning a stately home

with maids around

Palanquins were in plenty

and people to hold on too

happier he was; sprouting

into a better fruit.

Poor were helped 

with money and food

 neither a social fidelity

nor loyalty the real cause..

Fame was all he intended

To be known was his dream ever..

victory was all for him

for winning the fellow men's  hearts

Love was only a myth

obtuse were his thoughts

neither the ravishing beauty of his queen

changed his inner belief

Showering his queen 

with pearls and gems

the 'gentleman' never drizzled

a drop of love on her ever..

Wandered all around for

the sweetness of wines,

aroma of new scents, and

for some waves of beauty..

Warmth was a mask

worn by himself

strongly wishing others

to come out as slaves..

Fake were his friends

with no authentic feel

the rich man played as a puppet

in his two-faced fellows' hands..

Stabbed from the back

the 'gentle man' pleads

never to get his wealth back; but

only for the rain of love..

അനാഥസൂനങ്ങൾ

അനാഥസൂനങ്ങൾ

കുഞ്ഞേ..നിൻ മിഴിയിലൂടെ 

ഞാനീ ലോകത്തെ അറിയുന്നു

നിൻ മൊഴിയിലൂടെ അറിയുന്നു

ഞാനീ ലോകരേയും..

പശിയാൽ പ്രാണൻ കത്തിടുമ്പോൾ

ഒരു നേരത്തെ അന്നത്തിനായ്

യാചിച്ചിടുന്നു നിൻ കൊച്ചു കൈകൾ

മാലോകർ തൻ ഈർഷ്യ വിടരും

ഗാത്രത്തിനു നേർ

വർണാഭമായ പുതുവസ്ത്രമില്ല

കളിക്കുവാനോ കളിക്കോപ്പുമില്ല

ഒപ്പം നടക്കുവാൻ കൂട്ടരുമില്ല

നോക്കിയിരിക്കാൻ നല്ല കാഴ്ച്ചകളില്ല

സ്വാർഥമാം സ്നേഹം തൻ മക്കൾക്കു മാത്രം

പകുത്തു നൽകിടുന്ന ഒരു പറ്റം ആളുകൾ

നിന്നുടെ അനാഥമാം ബാല്യത്തിനായ് ചോരിയുന്നതോ

ഉപയോഗശൂന്യമാം നിസ്സംഗത മാത്രം

എങ്കിലും നിൻറെയീ കുഞ്ഞു ലോകമെന്ന 

ചെറു വെളിച്ചത്തിൽ നീ സന്തുഷ്ടനാണ് 

വാരിയെടുത്തോമനിക്കാൻ നിനക്കാരുമില്ലെന്ന സത്യം

ചുണ്ടിലെ ചിരിയാൽ നീ മായ്ച്ചിടുന്നു

നിന്നിലെ സത്യത്തെ ഞാനറിയുമ്പോൾ

സ്വയമൊരു നെടുവീർപ്പിടുന്നു 

എനിക്കുള്ളതത്രയും ദാനമായ്‌ കിട്ടിയതോർത്ത്...

ഞാൻ എന്നോ ചെയ്ത നന്മയെയോർത്ത്..

The Cry of a Tree

The cry of a tree

 Oh Lord!! Am dying

 My leaves are falling

 The old branches cracked

  with an awful plead

Humans are breaking

the law of nature's making

Selfish deeds of them 

ruining the forest's gem

The giant old tree weeps

with red drops on her lips

'Death' is what she fears 

that lead her into tears

Man is destroying

the nature's own growing

and that's deforestation 

means the whole destruction

The shelter is what he wants

But aims to cut off plants

With an unusual twang

and a scary bang

The spiny axe hits the trunk

and the blood it drunk

was the life of nature

which was yet to mature

In the beam of wisdom

man conquered our kingdom

And that day is near 

on which he will burst in tear...

ഒരു കുഞ്ഞുപൂവ്

മുറ്റത്തെ പൂക്കൾ തൻ വാടിയിൽ ഇന്നൊരു
കൊച്ചു പനിനീർ മൊട്ടു വിരിഞ്ഞു
ആ പൂവിൻ ഇതള്കളെ ഓമനിക്കാനായി
തെന്നലിൻ കൈകളോ മെല്ലെ വന്നു

പൂവിൽ നിറഞ്ഞൊരാ തേനൊന്നു നുകരുവാൻ
പാട്ടൊന്നു മൂളിയാ മധുപമെത്തി
ആ ചെറു ചെടിയിലെ ആദ്യത്തെ സൂനത്തിൻ
ആനന്ദ നീരിനെ അപഹരിക്കാൻ 

അതിൻ ശ്വാസം പൊഴിക്കുന്ന ഉന്മാദ ഗന്ധത്തിൻ
അനുഭൂതിയറിയുവാൻ വന്നു വീണ്ടും
കുസൃതി കുരുന്നുകൾ..പിന്നെയവർ തൻ
കൊച്ചു കൂട്ടുകാരും

മുടിയഴകിൻ മാറ്റൊന്നു കൂട്ടുവാൻ 
തെല്ലൊരു മയമില്ലാതെത്തുന്നു പെൺകിടാങ്ങൾ
അവരുടെ കൈകളാൽ പിച്ചിയെടുക്കുമ്പോൾ
അറിയാതെ തേങ്ങുന്നു കുഞ്ഞുപൂവ്

നാമം ജപിച്ചു കൊണ്ടെല്ലാം മറന്നു
ദേവനെ പൂജിക്കുവാനായി 
അമ്മമാർ വന്നതിൻ തണ്ടിൽ തോടുമ്പോഴോ
ഭക്തിയാൽ നിറയുന്നു മനമത്രയും

ജീവിത ത്യാഗത്തിൻ മൂർത്തിയായി
എല്ലായ്പ്പോഴും വിരിയുന്നു ആ ചെറു പുഷ്പം
ചിലപ്പോഴോ വെയിലേറ്റു വാടിടുന്നു, പിന്നെയോ 
ഇതൾ പൊഴിഞ്ഞു നിലംപറ്റി നിദ്രയിലാഴുന്നു...

The Darker Phase

The Darker Phase

It was years back when

I found my other side

with dark shades of distress..

A coward..

Fear for war

Hatred towards life

Fretful over anything 

That was me..the other me

whom I call 'she'..

She was witless 

dismayed and weakened

She laughed never

Reacted never

The one in me, whom 
I never knew before..

Love for letters

Craving for words

led her heed 

to the world of poetry

where she was alone

Dreams and fantasy

played well on her thoughts

she wrote and wrote 

and cherished her blissful days

Time glide by..

Seasons cycled 

Sunny summer heated her mind

then came the fall where-

the leaves of fantasy departed

winter brought her nightmares..
and..then came the spring

to enlighten the spirit..

spring made her open up the mind

and see the glimpse of  reality..

This is a new me; certainly 

a new world too

The new me is bold and gallant

like an army man 

Vanished agonies and dismays 

never be recalled

And this is me..not 'She'...